Problemy w wielu klubach
(De)motywujący rodzice na treningach i meczach to plaga trapiąca system szkolenia młodzieży w Polsce. Piast Gliwice i Akademia Piłkarska „Team” mówią temu dość.
Tato, Mamo,nie patrz jak gram…
Koniec z niewłaściwym podejściem rodziców do młodych piłkarzy – dobre chęci nie zawsze idą w parze z dobrymi radami. Rodzice niejednokrotnie zamiast motywowania… demotywują swoje pociechy, działając destrukcyjnie! Poznaj trenera swojego dziecka i nie próbuj przejmować jego roli.
ZACHOWANIE RODZICÓW W TRAKCIE MECZÓW I SPARINGÓW:
– Respektuj ustalenia trenera z twoim dzieckiem w zakresie techniki, sposobu rozgrywania meczu, a unikniesz przekazywania sprzecznych informacji.
– W trakcie meczu unikaj kontaktów słownych z twoją pociechą. Zawodnik ma z zasady być na boisku niezależny i samodzielny.
– Nie ujawniaj emocji negatywnych (,,co ty robisz, przecież potrafisz”, ,,jak strzelasz?”), jeżeli nie potrafisz kontrolować swoich reakcji, to powinieneś obserwować mecz z pewnej odległości.
– W przypadku nagannego zachowania twojej pociechy reaguj stanowczo i konsekwentnie.
– Po zakończeniu meczu rozmawiaj wtedy, gdy dziecko przejawia taką potrzebę; na początku rozmowy wysłuchaj dziecka, co myśli i czuje. O meczu rozmawiaj, gdy emocje już opadną.
– Bądź przy dziecku, kiedy przegrało, ale jeśli chce być samo, zostaw je.
Wypowiedż trenerów z innych klubów:
„Szkoliłem dzieci w dwóch klubach piłkarskich i wiem, że jest to niełatwa sztuka. Szczególnie rodzice swoich podopiecznych nie pozwalali na spokojna pracę.”
„Niektórzy chcieli mieć wpływ na to co robiłem, ale szybko wyjaśniłem, że taka współpraca nie ma mowy. Bardzo ważne jest żeby rodzice zajęli się tylko odbieraniem swoich dzieci z treningów i nie wtrącali się w plan treningowy oraz jego realizację.”
Rady dla trenera piłkarskiego jak postępować z rodzicami:
Najważniejsze to odizolować rodziców od prowadzenia treningów. Musimy wytłumaczyć, że zaufanie jest bardzo ważne w pracy trenerskiej, bez niego dzieci nie będą miały radości z piłki i nasze zajęcia będą przebiegały w wielkich problemach. Rolą rodziców jest przyprowadzanie przyszłych piłkarzy na boisko i odbiór tuż po skończonym treningu. Oczywiście mogą również pomagać w transportowaniu dzieci na turnieje piłkarskie, czy sparingi, ale nic w kwestii prowadzenia procesu szkolenia dzieci. Jeszcze jedną sprawą są finanse, rodzice powinni regularnie uiszczać składki, jeśli klub tego wymaga. Pamiętajmy również o problemie wpływu rodziców na grę swoich podopiecznych w turniejach piłkarskich, gdzie niestety coraz częstszym zjawiskiem jest parcie na wynik. Rezultat meczy jest najmniej ważny i rolą trenera jest wytłumaczenie tego opiekunom. W skrajnych przypadkach trzeba zakazać rodzicom wyjazdu na imprezy, gdzie odbywa się rywalizacja sportowa.
Rodzice młodej piłkarki:
Nie jest łatwo być dobrym rodzicem, a jeszcze trudniej rodzicem młodego piłkarza. Poświęcając swoim dzieciom dużo czasu w początkowym etapie treningów, tworzymy podstawy pod ich późniejsze sukcesy na boisku. Dla rodziców piłka nożna może stać się skomplikowanym doświadczeniem, zwłaszcza gdy sami nie uprawiali tej dyscypliny sportu. Chcesz, aby Twoje dziecko było szczęśliwe, aby dobrze się bawiło, aby realizowało postawione przed nim cele treningowe. Z drugiej strony duża część fizycznego i emocjonalnego stresu wpływającego na grę młodych zawodników jest spowodowana przez ich rodziców. Jeśli wywierają oni niepotrzebny nacisk na dziecko może to zniszczyć ich wzajemne relacje. Opierając się na zaproponowanej przez Davida Fontanę klasyfikacji możemy wyróżnić cztery modelowe style rodzicielskie i odpowiadające im charakterystyki zachowania dziecka.
ZACHOWANIE RODZICA REAKCJA DZIECKA
STYL AUTORYTATYWNY
Rodzic oczekuje od dziecka zachowań zgodnych z poziomem jego rozwoju; nie ingeruje w trening, ale go śledzi.
Dziecko współpracuje z rodzicami, jest niezależne na boisku, towarzyskie, lubiane, asertywne i nastawione na sukces.
STYL AUTORYTARNY
Rodzic decyduje o wszystkim, co jest związane z życiem sportowym dziecka; decyzje są ostateczne.
Społeczne wycofanie dziecka; u chłopców styl ten prowadzi do agresji, u dziewcząt do zależności i braku motywacji.
STYL POBŁAŻLIWY
Rodzic akceptuje uczestnictwo dziecka w treningach, ale stawia niewiele wymagań; jeśli dziecko nie realizuje postawionych zadań nie reaguje: ,,to przecież tylko piłka”. Dziecko jest zadowolone, ale z trudnością przychodzi mu przejęcie odpowiedzialności za osiągane na boisku wyniki; ma małe zaufanie do siebie i do swoich możliwości.
STYL ZANIEDBUJĄCY
Rodzic nie angażuje się w rozwój sportowy własnego dziecka, zajęty własną aktywnością; brak komunikacji
Dziecko staje się chwiejne emocjonalnie, ma słabą samokontrolę na boisku oraz problemy z koncentracją.
WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW
– Wykazywać zainteresowanie treningami i nabywanymi przez dziecko umiejętnościami.
– Cenić bardziej włożony wysiłek i pracę na treningu przez dziecko, niż sam wynik.
– Poznać trenera swojego dziecka i nie próbować przejmować jego roli.
– Dać pozytywny wzór – szczególnie zachowania na boisku, wytrwałości, dążenia do celu.
– Przekazywać trenerowi na bieżąco informacje zwrotne o samopoczuciu dziecka.